• img1
  • img2
  • img3
  • img5
  • img4

Ιστορικό Σχολείου

Ένα σχολείο με ιστορία...

 


Παλιότερα, όταν οι Άγγλοι κυβερνούσαν την Κύπρο, λίγα χιλιόμετρα νοτιότερα από την Άχνα, κοντά στην Ξυλοτύμπου,  υπήρχε ένα μικρό δάσος, το δασάκι της Άχνας.  Σ’ αυτό το δάσος ερχόταν πολύς κόσμος, για να περάσει την ώρα του απολαμβάνοντας την ομορφιά του. Τα σχολεία των γύρω χωριών, Άχνας, Ξυλοτύμπου και Ορμήδειας, διοργάνωναν εδώ τις εκδρομές τους. Επίσης, πολλοί άνθρωποι περνούσαν εδώ την Καθαρή Δευτέρα.

Δυστυχώς, οι ευτυχισμένες μέρες τέλειωσαν.  Το 1974,  οι Τούρκοι εισέβαλαν στο νησί μας και πολλοί άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, να γίνουν πρόσφυγες. Ήρθαν στο δάσος και έζησαν, στην αρχή, κάτω από τα δέντρα ή πάνω σε καρότσες φορτηγών και τρακτέρ, για να είναι ασφαλισμένοι από τα φίδια. Όταν ήρθε ο χειμώνας και οι πρώτες βροχές, μπήκαν σε αντίσκηνα.  Τότε αντιμετώπισαν ακόμα ένα πρόβλημα. Πού θα πήγαιναν σχολείο τα παιδιά τους;

Τελικά, τα περισσότερα παιδιά φοίτησαν στο Α΄ Δημοτικό Σχολείο Ξυλοτύμπου και κάποια  στο Α΄ Ορμήδειας. Τα πράγματα ήταν δύσκολα για τα παιδιά. Έπρεπε να πηγαινοέρχονται με λεωφορεία και να φοιτούν σε απογευματινή φοίτηση, να πηγαίνουν δηλαδή απόγευμα σχολείο. Επειδή, μάλιστα, οι τάξεις ήταν γεμάτες παιδιά, έπρεπε αναγκαστικά μερικά  να κάνουν μάθημα στην τάξη-αντίσκηνο, που βρισκόταν στο κέντρο της αυλής του σχολείου.               

Οι συνθήκες ήταν άθλιες μέσα σ’ αυτή την τόσο ασυνήθιστη τάξη.  Τα παιδιά στοιβαγμένα το ένα σχεδόν πάνω στο άλλο, κάποια δεν είχαν κανονικά θρανία ή καρέκλες.  Τα πράγματα δυσκόλευαν οι καιρικές συνθήκες.  Όταν έκανε ζέστη, άνοιγαν τα πλευρά του αντίσκηνου ή έκαναν μάθημα πάνω στις βεράντες και στην αυλή κάτω από το μεγάλο κυπαρίσσι.  Το χειμώνα το αντίσκηνο έμπαζε κρύο, ο άνεμος τρύπωνε από παντού και η βροχή έσταζε και μέσα στο σκοτεινό αντίσκηνο, που φωτιζόταν από λάμπες πετρελαίου.  Αυτές οι δύσκολες συνθήκες συνεχίστηκαν για τρία σχεδόν χρόνια, μέχρι που κτίστηκε ένα καινούριο σχολείο στο Δασάκι.Το 1977 εγκαινιάστηκε το νέο λυόμενο σχολείο του Δάσους της Άχνας.  Ήταν κατασκευασμένο με ξύλα και η στέγη του ήταν με τσίγκους.  Πιο πολύ έμοιαζε με παράγκα, αλλά σίγουρα ήταν πολύ καλύτερο από το αντίσκηνο.  Ήταν κτισμένο με νότια κατεύθυνση κι έτσι οι τάξεις ήταν δροσερές τους ζεστούς μήνες και ζεστές τους χειμερινούς μήνες.   Υπήρχαν επτά αίθουσες διδασκαλίας, ένα γραφείο, αίθουσα πολυγράφου και ένα μικρό κυλικείο.  Η αυλή δεν είχε κάγκελα γύρω γύρω κι έτσι απλωνόταν και στο δάσος.  Τα παιδιά μπορούσαν να κάνουν μάθημα κοντά στη φύση.  Το γήπεδο αυτού του πρώτου σχολείου είναι το ίδιο το σημερινό γήπεδο του σχολείου μας.   Στη δυτική πλευρά, υπήρχαν οι τουαλέτες σε μικρή απόσταση από το υπόλοιπο κτίριο, πράγμα που δυσκόλευε λίγο τα πράγματα, ειδικά όταν έβρεχε. Κοντά στα μεγάλα ντεπόζιτα, που βρίσκονται εδώ και σήμερα, ήταν μια μεγάλη παράγκα. Αυτό ήταν το πρώτο Νηπιαγωγείο του νέου μας χωριού.

Μόλις το 1995 έγιναν τα εγκαίνια του ολοκαίνουργιου σχολείου μας, του Δημοτικού Σχολείου Δάσους Άχνας.  Πρόκειται για ένα μοντέρνο, υπερσύγχρονο  διώροφο κτίριο. Μόλις μπεις από την κεντρική είσοδο στο ισόγειο του κτιρίου θα δεις τη  μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων, γραφεία, αίθουσες διδασκαλίας. Στον πρώτο όροφο υπάρχουν κι άλλες αίθουσες.  Μάλιστα έχει κλειστούς διαδρόμους με τζαμαρία στις βεράντες,  για να μην αντιμετωπίζουμε πρόβλημα, όταν μετακινούμαστε κατά τις βροχερές μέρες του χειμώνα.  

Το 2000, μετά από απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου και του Συνδέσμου Γονέων, το Δημοτικό Σχολείο Δάσους Άχνας μετονομάζεται σε Δημοτικό Σχολείο «Φώτης Πίττας» Δάσους Άχνας, για να τιμηθεί ο ήρωας δάσκαλος του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, Φώτης Πίττας, που είχε εργαστεί στην Άχνα ως δάσκαλος, πριν το θάνατό του στη μάχη του Αχυρώνα.

Το 2004 δίνεται μια πτέρυγα με εργαστήρι Οικιακής Οικονομίας και Σχεδιασμού Τεχνολογίας, καθώς και  αίθουσα Ειδικής Εκπαίδευσης.

Τη σχολική χρονιά 2009-2010 το κτίριο αναβαθμίζεται και αποκτά ακόμα μια πτέρυγα με αίθουσες διδασκαλίας και εργαστήρι Πληροφορικής.

Στους άνετους χώρους του σχολείου μας όλα τα παιδιά νιώθουμε όμορφα και περνάμε υπέροχα όλες τις ώρες που βρισκόμαστε εδώ. Αγαπάμε το σχολείο μας και προσπαθούμε να το έχουμε καθαρό και σε καλή κατάσταση.

Το σχολείο μας είναι ένα σχολείο με ιστορία.  Μάθαμε γι’ αυτήν, τη μελετήσαμε και γι’ αυτό το αγαπάμε ακόμα περισσότερο.